Marqueree napisał:

Aaaah! W takiej chwili gdy zaraz wybędziesz z tej przeklętej maszyny i rozprostujesz nogi, nawet turbulencje wydają się miłe. Kiedy żelastwo wreszcie wylądowało, zerwałam się z miejsca i ciągnąc Kitę za kitę wypadłam na dwór jako pierwsza. Zbawienie!
- Aaaaa... Świeże powietrze! - krzyknęłam rozmarzona.

Zaśmiała się szczerze widząc tę sytuację. No ale nareszcie na miejscu. Wzięła na ręce Doris i zaczekała, aż Alouette wyjdzie pierwsza. Zaśmiała się głośno słysząc tłumaczenia Mesha. Wyszczerzyła się do niego i wstała, zabierając ze sobą torebkę i wreszcie wychodząc z samolotu. Postawiła kotkę na ziemi, uważając, aby żaden z uczniów przypadkiem czegoś jej nie zrobił(nieumyślnie, ma się zrozumieć).
Odetchnęła świeżym powietrzem, patrząc w błękitne niebo.

Ostatnio edytowany przez Carolinee (11-07-2012 11:28:52)

Opuścił samolot niespiesznie. Gdy tylko wyszedł - syknął i założył kaptur. Światło... naturalne światło. Nie ma po prostu nic gorszego.
    Wziął głęboki wdech, rozkoszując się niesamolotowym powietrzem. Po raz kolejny zmienił gogle, ale tym razem na te, które miał jeszcze na poprzednim lotnisku. Oczęta znów były zielone - cały czas mrygają.
    Rozejrzał się... tak w zasadzie nie miał pojęcia, co teraz zrobić.

Poszliśmy z Jyrgallem po bagaże. Niedługo po wylądowaniu na lotnisko zajechało kilka karoc wyglądających, jak zostawione w lesie. Były obrośnięte mchem i różami. Jako woźnice jak zwykle - drzewce. Pojazdy były ciągnięte przez pstrokate konie. Uśmiechnęłam się, uwielbiam to. I wertepy. Spojrzałam porozumiewawczo na chłopaka i ruszyliśmy w ich stronę.

Marqueree napisał:

Poszliśmy z Jyrgallem po bagaże. Niedługo po wylądowaniu na lotnisko zajechało kilka karoc wyglądających, jak zostawione w lesie. Były obrośnięte mchem i różami. Jako woźnice jak zwykle - drzewce. Pojazdy były ciągnięte przez pstrokate konie. Uśmiechnęłam się, uwielbiam to. I wertepy. Spojrzałam porozumiewawczo na chłopaka i ruszyliśmy w ich stronę.

Właściwie, podróż karocami zawsze była jedną z ulubionych części podróży Jyrgalla. Nie, żeby pałał jakąś namiętną miłością do drzewców... Zawsze chciały uciekać na jego widok. Nie inaczej było i tym razem. Widząc go już z daleka zaczęły panikować. Nigdy nie potrafił rozgryźć, z jakiego powodu.
-Phi, tchórze! Dlaczego one zawsze wieją, co? -Prychnął pod nosem przerzucając torbę na drugie ramię. Nie wiedzieć kiedy, ciężka się zrobiła.

Wytoczył się z samolotu, potykając po drodze o bagaże. Cóż, byłoby łatwiej, gdyby stado słoni go nie popchnęło. Podszedł do fioletowowłosej, prychając głośno. Po chwili zauważył, że Dylan, jak zwykle, bardzo orientuje się w terenie. Zawołał go. Zatrzepotał zalotnie rzęsami w stronę jakiegoś ucznia, który nieustannie mu się przypatrywał. Chwilę później wystawił w stronę szczyla środkowy palec. Co za tchórz... Przewrócił oczami, czekając aż blondynek podejdzie do niego i jego towarzyszki.

Zerknął na dziewczynę i skinął niepewnie głową. Obejrzał się też, gdy usłyszał wołanie. I tutaj musiał się głęboko zastanowić. Zastanowić czy na pewno chce podchodzić do białowłosego. Niestety, jego myśli chwilę potem odpłynęły w stronę ogona pewnego bruneta.
  Zagapił się na czarne łuski przez chwilę. Potem znów pomyślał o czymś innym, bliższym ciastu czekoladowemu i bezwiednie ruszył w stronę czerwonookiego demona.

Marqueree napisał:

Parsknęłam, przypominając sobie nieprzyjemne doświadczenie. Kiedy próbowała je wtedy osuszyć, zaczęło śmierdzieć jeszcze bardziej. Kiedy Jyrgall zrzucił torbę... wyskoczyły z niej oba lisy.
- Eeeee? - wydałam wielce inteligentny dźwięk, przyjmując jeszcze inteligentniejszy wyraz twarzy.
- A wy, kocie mordki, cośta tam robili? - zapytałam jakby oczekując odpowiedzi. Kita tylko fuknął, odwracając się. Spojrzałam głupio na właściciela torby.

Jego mina wyrażała bezkresne zdziwienie. Otworzył usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale nie potrafiąc wydusić z siebie dźwięku, zamknął je z powrotem. Chwilę stał jak wmurowany aż w końcu jakby się otrząsnął.
-Na mnie się nie patrz, ja nie wiem! -Oburzył się wyraźnie, po czym obdarzył lisy złym spojrzeniem.
-Mika! Ty sobie grabisz kobito! -Warknął na fenka, ale futrzak zdawał się tym kompletnie nie interesować. Dopadł do Kity i zaczęli się tarzać w lotniskowym marasie. Nag trzepnął ogonem z niezadowoleniem.

Khaazara napisał:

Jego mina wyrażała bezkresne zdziwienie. Otworzył usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale nie potrafiąc wydusić z siebie dźwięku, zamknął je z powrotem. Chwilę stał jak wmurowany aż w końcu jakby się otrząsnął.
-Na mnie się nie patrz, ja nie wiem! -Oburzył się wyraźnie, po czym obdarzył lisy złym spojrzeniem.
-Mika! Ty sobie grabisz kobito! -Warknął na fenka, ale futrzak zdawał się tym kompletnie nie interesować. Dopadł do Kity i zaczęli się tarzać w lotniskowym marasie. Nag trzepnął ogonem z niezadowoleniem.

Riwena napisał:

Oczywiście zagubiła gdzieś znajome twarze. Pewnie już siedzieli w którejś karocy. Uniosła ramiona w geście obojętności i wsiadła do pierwszej pustej, wnioskując, że są one przygotowane dla uczniów. Były całkiem wygodne. Przyjrzała się woźnicom, którzy dla niej wyglądali dość zabawnie.
Inni nieśpiesznie wsiadali do powozów. Miała nadzieje, że albo dosiądą się do niej ci, których zna, albo że pojedzie zupełnie sama.

Koniec zadziwień. Trzeba było znaleźć transport. Mignęła mi gdzieś znajoma twarzyczka. To była chyba... tak! Alouette. Złapałam Jyrgiego za rękę i pociągnęłam w jej stronę, ignorując lisy. Jednak te z braku lepszych pomysłów poszły za nami.
- Cześć, to znowu my! - uśmiechnęłam się, dosiadając do niej i pomogłam wstawić bagaże koledze. Po chwili do środka wpełzł i czarnowłosy.

Marqueree napisał:

Koniec zadziwień. Trzeba było znaleźć transport. Mignęła mi gdzieś znajoma twarzyczka. To była chyba... tak! Alouette. Złapałam Jyrgiego za rękę i pociągnęłam w jej stronę, ignorując lisy. Jednak te z braku lepszych pomysłów poszły za nami.
- Cześć, to znowu my! - uśmiechnęłam się, dosiadając do niej i pomogłam wstawić bagaże koledze. Po chwili do środka wpełzł i czarnowłosy.

Bez większych protestów dał się zaciągnąć dziewczynie do wnętrza pojazdu. Westchnął przeciągle, gdy już wtaszczył swój ogon w całości. Nie było to łatwe zadanie biorąc pod uwagę jego rozmiary. Nie dość, że zajął całą wolną przestrzeń, to jeszcze jego końcówka wylądowała na Nedii. Na szczycie tego węzła gordyjskiego oczywiście usiadły lisy. Jyrgall darował sobie wrzaski przez wzgląd na Alouette. Wyglądała na trochę strachliwą...
-No właśnie, cześć! -Uśmiechnął się zadziornie i nawet udało mu się pomachać do niej. Nie wiedział do końca po co, ale uznał, że tak będzie lepiej. Jego ogon poszedł w ślady dłoni i też machnął, ale raz i krótko, żeby nie robić zbyt wielkiego zamieszania.

Ostatnio edytowany przez Khaazara (11-07-2012 12:50:37)

Złapał "kotka" i swą "znajomą po fachu" i zaciągnął w stronę pewnego osobnika ładującego się aktualnie do bryczki.
- Yo, Fée. Możemy się dosiąść? - zapytał właściwie czysto formalnie, bo w następnym momencie już siedział obok znajomego, pomagając fioletotowłosej dziewczynie wejść do pojazdu.

Khaazara napisał:

Słysząc okrzyk dziewczyny uśmiechnął się jeszcze szerzej. Czasami miał nieodparte wrażenie, że jego szczęki fizycznie nie powinny być w stanie osiągnąć takiej rozwartości. A jednak. Chwycił delikatnie zwierzątko, które prychnęło oburzone, ale większych oporów nie stawiało. Chociaż raz.
-Ładny, prawda? Ma na imię Mika. Jeśli chcesz, możesz ją pogłaskać, ale ostrożnie. Od czasu do czasu lubi sobie dziabnąć jakiś fajny palec. -Na wyciągniętych rękach przesunął zwierzątko bliżej dziewczyny.

- Moje palce są niesmaczne - powiedziała do zwierzątka.
Wyciągnęła rękę i pogłaskała zwierzątko tak, by jeśli nawet chciało ją ugryźć, nie mogło tego zrobić. Kilka małych blizn na rękach świadczyło, że miała już szanse nauczyć się jak, unikać zębów. Zasadniczo to dawniej chciała być weterynarzem.
- Ponoć ciężko je udomowić. - przekrzywiła lekko głowę, próbując to zrozumieć - Lub chociaż przyzwyczaić do ludzi

Riwena napisał:

- Moje palce są niesmaczne - powiedziała do zwierzątka.
Wyciągnęła rękę i pogłaskała zwierzątko tak, by jeśli nawet chciało ją ugryźć, nie mogło tego zrobić. Kilka małych blizn na rękach świadczyło, że miała już szanse nauczyć się jak, unikać zębów. Zasadniczo to dawniej chciała być weterynarzem.
- Ponoć ciężko je udomowić. - przekrzywiła lekko głowę, próbując to zrozumieć - Lub chociaż przyzwyczaić do ludzi

-Dla niej wszystko co jest żywe i mniejsze od jej ciała jest smaczne. -Uśmiechnął się. Miał nadzieję, że przyjaźnie. Mika dała się pogłaskać we względnym spokoju, po czym wyrwała się z jego rąk i wróciła na swoją pozycję na ogonie. Jyrgall westchnął. No i skończyło się rumakowanie.
-Na prawdę? Mnie zawsze powtarzano, że bardzo łatwo jest to zrobić. Ludzie często mają całe hodowle... To bardzo spokojne zwierzęta. Tylko moja Mika jest taka dzika. -Wzruszył ramionami. Może fenek bał się tego głupiego ogona? Cóż, mogło być i tak.

Khaazara napisał:

Słysząc okrzyk dziewczyny uśmiechnął się jeszcze szerzej. Czasami miał nieodparte wrażenie, że jego szczęki fizycznie nie powinny być w stanie osiągnąć takiej rozwartości. A jednak. Chwycił delikatnie zwierzątko, które prychnęło oburzone, ale większych oporów nie stawiało. Chociaż raz.
-Ładny, prawda? Ma na imię Mika. Jeśli chcesz, możesz ją pogłaskać, ale ostrożnie. Od czasu do czasu lubi sobie dziabnąć jakiś fajny palec. -Na wyciągniętych rękach przesunął zwierzątko bliżej dziewczyny.

- Lubi, i to jak! - westchnęłam, wyginając plecy. Moje uszy znowu zrobiły się lisie a z tyłu zawirowało sześć puchatych ogonów. Sama zaczęłam się ogonem bawić. Problem w tym, że nie moim. Bo moje nie były pokryte czarną łuską.
- Właśnie. Przyzwyczaić do ludzi. Znajdź mi na tej wyspie człowieka, to uznam cię za Boga. - westchnęłam.

Marqueree napisał:

- Lubi, i to jak! - westchnęłam, wyginając plecy. Moje uszy znowu zrobiły się lisie a z tyłu zawirowało sześć puchatych ogonów. Sama zaczęłam się ogonem bawić. Problem w tym, że nie moim. Bo moje nie były pokryte czarną łuską.
- Właśnie. Przyzwyczaić do ludzi. Znajdź mi na tej wyspie człowieka, to uznam cię za Boga. - westchnęłam.

Jej słowa przyjął ze śmiechem. O tak, nikt nie może powiedzieć więcej o gryzieniu Miki niż Nedia. Zwierzę obrało ją sobie za cel numer jeden i nawet Jyrgall nie obrywał tak często ząbkami fenka jak lisica. Ach, cóż za nostalgiczne wspomnienia... Nagle poczuł, jak ktoś bawi się jego ogonem. A konkretniej Nedia. Gwałtownie szarpnął się w bok niemal nie wywracając pojazdu.
-ŁAPY PRECZ! -Wrzasnął rozeźlony, po czym wyrwał jej końcówkę ogona i święcie obrażony odwrócił się w drugą stronę. Zrobił naburmuszoną minę z zaciśniętymi ustami i nadymanymi policzkami w roli głównej i usilnie wgapił się w przestrzeń zaokienną.

Ostatnio edytowany przez Khaazara (11-07-2012 13:28:19)

Marqueree napisał:

- Jyrguś, nie obrażaj się. - zrobiłam minę zbitego... lisa i zaczęłam pociągać nosem. Jyrgell nie umie się obrażać. A bynajmniej, nie na mnie.
- Jyyrguś... - jęknęłam płaczliwie, wgapiając się w niego. - Nie możesz być taki nieczuły... - faktycznie, wyglądałam jakbym miała zacząć ryczeć. Plus jeszcze klapnięte uszy. Ktoś się oprze?

Wiedział, jak się to skończy.  W końcu zawsze jej wybaczał, ona się uśmiechała, wyściskiwała go a potem był spokój przez dokładnie pięć minut. Po tym czasie znowu bawiła się jego ogonem, on znowu się wściekał i scena powtarzała się. Aż do znudzenia. Ale nie tym razem. Tym razem postanowił być stanowczy. Zatkał sobie uszy i odwrócony wciąż do okna zaczął głośno podśpiewywać.
-Lalalala nie słyszę cię! Nie słyszę! Nic do mnie nie dociera! Nie wiem co mówisz! I nie widzę! Nadal jestem zły! Lalalala! -Miał tylko nadzieję, że Alouette nie weźmie go za skończonego debila. Marne szanse.

Ostatnio edytowany przez Khaazara (11-07-2012 13:46:17)